Już jutro będziemy obchodzić 232. rocznicę uchwalenia drugiej na świecie, historycznej Konstytucji 3 maja. Nie każdy wie, że okoliczności jej uchwalenia były dramatyczne. Jej zwolennicy, wbrew regulaminowi sejmu i przy protestach opozycji, zaprzysięgli nowe prawo, które całkowicie zmieniało ustrój Rzeczpospolitej. Chcieli w ten sposób unowocześnić system rządów i uniezależnić się od Rosji. Obrady odbywały się na Zamku Królewskim w Warszawie. Miejsce obrad zostało otoczone przez oddziały wojskowe pod komendą księcia Józefa Poniatowskiego. W prace nad nowym prawem, od początku był zaangażowany król Polski Stanisław August Poniatowski. Poza królem od końca 1790 roku nad Uchwałą rządową pracowali w pełnej tajemnicy członkowie stronnictwa patriotycznego. Wśród nich byli: Ignacy Potocki, Stanisław Małachowski i Hugo Kołłątaj. W prace zaangażowany był również prywatny sekretarz króla Scipione Piattoli. Uchwaleniu konstytucji sprzeciwiał się poseł Jan Suchorzewski, który za wszelką cenę chciał zablokować prace nad Ustawą rządową. Zarzucił zwolennikom konstytucji, że przygotowali spisek, który ma zabrać wolność szlachecką na zgubę Rzeczpospolitej. Ze względu na wątpliwości co do legalności konstytucji na posiedzeniu sejmu 5 maja dokonano jej legalizacji, po tym stała się ona obowiązującym w Rzeczpospolitej prawem. Konstytucja 3 maja gruntownie przebudowywała system rządów w Polsce. Wprowadzała trójpodział władzy. Dodatkowo znosiła liberum veto, konfederacje, skonfederowane sejmy oraz ograniczała wpływ sejmików ziemskich. Zrywała także z wolną elekcją. Zapisała się w historii także jako bardzo postępowy jak na owe czasy akt prawny.